شهر من بابل

.

دریاچه‌های بابل یا آببندان های بابل:
دریای مازندران(دریای کاسپین): از طریق بابلسر میتوان از بابل به دریا رسید.
دریاچه کامیکلا: این دریاچهٔ در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل و در اطراف کوه‌های البرز قرار دارد. دریاچهٔ کامیکلا دارای چشم انداز کوه و جنگل می‌باشد.
دریاچهٔ آب بندان رمنت: این آب بندان در روستای رمنت از توابع بخش مرکزی شهرستان بابل قرار دارد.

جنگل‌های بابل:
جنگل لفور: این جنگل در جنوب شرقی شهرستان بابل قرار دارد.
جنگل نارنجلو: این جنگل که حفاظت شده‌است در بخش بندپی غربی قرار دارد.
جنگل شیاده: این جنگل زیبا در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد که به دلیل مرتفع بودن سد شیاده را می‌توان از بالای آن مشاهده کرد.
جنگل بابلکنار: این جنگل حفاظت شده در بخش بابل کنار شهرستان بابل قرار دارد.
جنگل ویوج: این جنگل در جادهٔ شیاده واقع در بخش بندپی شهرستان بابل قرار دارد. این جنگل حدود بیست هکتار می‌باشد.
جنگل بابلکنار: این پارک جنگلی در بخش بابل کنار شهرستان بابل و در روستای درونکلاشرقی و بزچفت قرار دارد.
رودهای بابل :
دریای مازندران
بابلرود: این رود طویل ترین رودخانهٔ شهرستان بابل است که از کوه‌های سوادکوه سرچشمه می‌گیرد و پس از گذر از غرب شهر بابل در بابلسر به دریا می‌ریزد. طول این رود حدوداً ۷۸کیلومتر می‌باشد. مصب این رود محل خوبی برای تفریحات آبی است. عمق این رود در قسمت‌های مرکزی بسیار کم و در هنگام ریختن به دریا بسیار زیاد است.
آقارود: این رود کوچک که در روستای سیاه کلا محله شرقی قرار دارد پس از پیوستن به رود بابلرود به دریا می‌ریزد.
رودخانه سجرو: منشأ اصلی این رود کوه‌های بلند بخش بندپی شرقی شهرستان بابل هستند که پس از گذشتن از ییلاق‌ها و روستاهای بخش بندپی شرقی و شرق شهر گلوگاه به بابلرود می‌ریزد.
کلا رود: این رود از کوه‌های بخش بندپی غربی واقع در ارتفاع ۲۲۰۰روستای فیل بند شهرستان بابل سرچشمه می‌گیرد. این رود حدود ۶۰ کیلومتر طول دارد و عرض آن از ۳ متر تا۳۰ متر متفاوت است. کلا رود پس از گذر از مناطق ییلاقی و جنگلی بخش بندپی غربی و روستاهای بخش مرکزی شهرستان بابل در نزدیکی پل محمدحسن خان به بابلرود می‌ریزد.
ارمک رود
آبشارهای بابل :
آبشار تیرکن: این آبشار در روستای تیرکن و بخش بابلکنار شهرستان بابل قرار دارد.
هفت آبشار: این آبشار که دارای هفت آبشار کوچک متوالی می‌باشد در روستای درازکلا٬بخش بابل کنار شهرستان بابل قرار دارد. برای رسیدن به آبشار هفتم باید مسافت بسیار زیادی را طی کرد.
آبشار کیمون: این آبشار در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد.
چشمه‌های آب گرم بابل :
چشمه آب گرم اَزرو: این چشمهٔ آب گرم در روستای ازرو از توابع بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد. که دارای جاذبه‌های توریستی فراوانی می‌باشد.
ییلاق‌های بابل :
شهرستان بابل دارای ییلاقات بسیار زیادی است از جمله شیج موسی ، لحه ، شاه لینگ چال ، نیراسم و همچنین سلبن ، انیردون و خیلی موارد دیگر
لحه: دور نمای بسیار زیبائی داشته و به ییلاق شیخ موسی مشرف می‌باشد.
انیژدون: دارای میوه‌های درختی خیلی کوچک و خوشمزه‌ای است و همچنین پر از گل و سبزه
شیخ موسی: این ییلاق در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد. و دارای دو زیارتگاه به نام‌های حاج شیخ موسی و امامزاده عبداله می‌باشد.
شالدرکا(طایفه طالش): این ییلاق در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد.شالدرکا 10 کیلومتر با شیخ موسی فاصله دارد.واز مناطق خوش آب و هوا محسوب می شود واز جاذبه های گردشگری خوبی برخوردار است که اولین دوره بازی های بومی محلی یاد واره پهلوان محمد محمدزاده طالش و بردران در 1391 در آن بر گزار گردید.
فیل بند: این ییلاق مرتفع ترین ییلاق استان مازندران است که در بخش بند پی غربی شهرستان بابل قرار دارد. در این ییلاق یک تپهٔ بلند قرار دارد که از بالای آن می‌توان شهرهای شهرهایی مانند ساری٬نوشهر٬قائمشهر و شهرهای اطراف را دید.
شالینگچال: این ییلاق که از سردترین ییلاق‌های مازندران است در بخش بندپی شرقی قرار دارد. بالاتر از شیسخ موسی و آره قراردارد در فصل بهار منطقه بسیارسرسبزو دارای چشم انداز زیبای می‌باشد.
ورزنه: این ییلاق در منتهاالیه مرز جغرافیایی بابل واقع شده که برای رسیدن به این روستای کوهستانی زیبا و بکر باید از مسیر سخت و دشوار با پیچ‌های خطرناک عبور کرد. این روستا توسط کوههای اطراف آن احاطه شده و دارای آب بسیار گوارا و سرد می‌باشد که مورد توجه بسیار بازدید کنندگان قرار گرفته‌است. اگرچه این روستا نیز مانند بسیاری از روستاهای کوهستانی مازندران در اثر زلزله سال ۱۳۱۸بکلی تخریب شد ولی دوباره آباد گردید. ورزنه در سال ۱۳۷۹ به کارفرمایی شرکت مخابرات استان مازندران (مدیرعامل خسروی) واجرای سیدحسن حسینی اصل، دارای یک مرکز مخابراتی رادیویی گردید. ساخت این مرکز مخابراتی در حالی انجام گردید که این روستا از یک مسیر امن برخوردار نبود. روستای ورزنه از سمت غرب به روستاهای اندوار و نشل آمل، از سمت جنوب بعد از طی مسافت بسیار دشوار به شیخ موسی می‌رسد.